Papież niespodzianek

Jeśli porozmawiasz z katolikami z Buenos Aires, opowiedzą ci o cudownej przemianie, jaka dotknęła Jorge Maria Bergoglia. Ich posępny arcybiskup o twarzy bez uśmiechu w jedną noc zmienił się w promiennego, wesołego papieża Franciszka, idola ludzi, z którymi tak bardzo się identyfikuje. Jeśli porozmawiasz z kimkolwiek pracującym w Watykanie, powie ci o odwrotnym cudzie. Kiedy kamery przestają go nagrywać, papież Franciszek zmienia się w inną osobę – jest arogancki, odrzuca ludzi, nie przebiera w słowach, a z wybuchów furii jest znany każdemu od kardynałów po kierowców. 

Tego wieczoru, kiedy został wybrany na biskupa Rzymu, Franciszek sam powiedział, że wydaje się, iż na konklawe z marca 2013 roku kardynałowie zdecydowali się podążyć na „krańce świata”, aby wybrać swojego papieża – jednak teraz zaczyna być oczywiste, że nie trudzili się, aby sprawdzić, co kupują. Na początku zdawało się, że będzie on powiewem świeżego powietrza, a odrzucanie przez niego konwenansów sygnalizowało, że jest człowiekiem, który rozpocznie dogłębną, radykalną reformę Kościoła. Po pięciu latach jego pontyfikatu staje się jednak coraz jaśniejsze, że taka reforma nie jest przeprowadzana. Przeciwnie, mamy do czynienia z rewolucją w stylu bycia, taką jednak, z której nie cieszy się ani jeden z katolików poważających ten najświętszy urząd na ziemi. Konserwatywni katolicy martwią się zmianami w nauczaniu moralnym, które Franciszek – jak się zdaje – wprowadza, z kolei liberałowie są rozczarowani, ponieważ te zmiany są niejasno wyrażane i nie idą zbyt daleko.

Ważniejsze od tych obaw są jednak zaniedbania, które powinny poruszyć katolików zatroskanych o integralność Kościoła i urzędu papieskiego. Pięć lat pontyfikatu Franciszka pokazuje, że nie jest on demokratycznym, liberalnym rządzącym, jak myśleli o nim kardynałowie, wybierając go w 2013 roku, ale papieżem tyranem, jakiego nie widziano od stuleci. Choć to oskarżenie może być szokujące, jest poparte niezaprzeczalnymi dowodami. W tej książce prześledzono zaniechanie reform, które zniweczyło nadzieje pokładane we Franciszku, i opisano w szczegółach rządy strachu w Watykanie, jakie wprowadził papież z Argentyny.

Po pięciu latach od początku pontyfikatu Franciszka mówi się coraz częściej i coraz bardziej otwarcie, że ta dziwna sytuacja w dzisiejszym Watykanie mocno przypomina stworzoną dla zysku kiepskiej jakości powieść Dana Browna, wypełnioną spiskami wpływowych ludzi Kościoła, skandalami seksualnymi i finansowymi, a także ciemnymi interesami międzynarodowych bankierów. Choć wielu oczekuje z nadzieją, że Franciszek rozluźni tradycyjne nauczanie i praktyki Kościoła, zadziwiająco mało uwagi poświęca się wypowiedzi jednego z najbardziej prominentnych i najpotężniejszych dostojników kościelnych świata zachodniego, który powiedział, że ten papież został wybrany przez liberalną „mafię” – grupę progresywnych biskupów i kardynałów od lat podejmujących wysiłki, aby wprowadzić w życie dokładnie to, co ma teraz miejsce.

Rozdział pierwszy opisuje, jak grupa liberalnych kardynałów (m.in. Kasper, Martini i Danneels), która sama siebie określiła „mafią”, wcześniej ideologicznie walcząca w Kościele od wewnątrz z Janem Pawłem II i Josephem Ratzingerem/Benedyktem XVI, stworzyła – wbrew kanonicznym przepisom regulującym zasady konklawe...

Autor Papieża dyktatora skrywał się początkowo pod pseudonimem, jednak po kilku miesiącach od publikacji książki postanowił ujawnić swoje prawdziwe nazwisko – to Henry Sire, brytyjski historyk urodzony w roku 1949 w Barcelonie, w rodzinie o francuskim pochodzeniu. Henry Sire kształcił się w brytyjskim Stonyhurst College prowadzonym przez jezuitów oraz studiował historię współczesną w Oxfordzie. Jest konserwatywnym katolikiem i członkiem Zakonu Maltańskiego, a także autorem kilku historycznych i biograficznych książek.

Papież dyktator to jeden z owoców czteroletniego pobytu autora w Rzymie – w latach 2013-2017 przebywał on w siedzibie swojego zakonu, w Palazzo Malta niedaleko Watykanu, prowadząc różne prace badawcze z zakresu historii. Henry Sire bardzo dobrze zna realia watykańskie, dzięki czemu jego relacje są wiarygodne. W czasie pobytu w Rzymie nawiązał kontakt z wieloma osobistościami pracującymi w Watykanie, między innymi kardynałami i urzędnikami kurialnymi, a także dziennikarzami specjalizującymi się w sprawach watykańskich.

Czy Franciszek mógłby być najbardziej despotycznym i pozbawionym skrupułów papieżem w czasach nowożytnych? Tak twierdzi historyk Marcantonio Colonna w swojej nowej książce Papież dyktator – publikacji kontrowersyjnej, lecz przemyślanej i rzeczowej.

„Nowa wybitna książka na temat papieża, która odbiła się szerokim echem, wprawiając wielu w zakłopotanie w Rzymie i na całym świecie (…). Ta pozycja jest o wiele bardziej wnikliwa i szczegółowa niż cokolwiek, co zostało wcześniej opublikowane (…). Jeśli Franciszek, głowa Kościoła, sam nie czuje się szczególnie związany tradycją albo sprawiedliwymi prawami, które przejął, co wtedy? Jakiejkolwiek odpowiedzi udzieli się na to pytanie, będzie ona musiała uwzględniać otwierający oczy materiał zawarty w tej fascynującej książce”
– ROBERT ROYAL, The Catholic Thing

„Papież dyktator przedstawia szerokie spektrum informacji zaczerpniętych między innymi z zaufanych źródeł w Watykanie (…). Znacząca część książki zawiera szczegółowe analizy rozmaitych kontrowersji charakteryzujących czas sprawowania urzędu przez Franciszka, łącznie z synodem o rodzinie, reformą finansów watykańskich oraz dysputą na temat Rycerzy Maltańskich. [Autor] twierdzi, że papież stał się nieobliczalny i że w Watykanie panuje przede wszystkim atmosfera strachu”
– THE CATHOLIC HERALD

„Najbardziej wartościową rzeczą ukazaną w książce Papież dyktator jest psychologiczny portret papieża Franciszka, który manipuluje, jest nadwrażliwy i często jawnie mściwy – z pewnością nie jest to radosny populista, choć i taki wizerunek Franciszka kreują jego zwolennicy. Pomimo całej mowy o «papieżu reformatorze», o retoryce decentralizacji oraz o obietnicach reform, do chwili obecnej rezultatem tego pontyfikatu jest jedynie stworzenie w Watykanie klimatu strachu, zaostrzenie kontroli oraz odrodzenie się w Rzymie «starej gwardii»”
— PHILIP LAWLER, autor książki Lost Shepherd: How Pope Francis Is Misleading His Flock („Zagubiony pasterz. Jak papież Franciszek wprowadza w błąd swoją trzodę”)

PAWEŁ LISICKI, Czarne chmury nad Franciszkiem 
https://opinie.wp.pl/pawel-lisicki-czarne-chmury-nad-franciszkiem-6206030270224001a  

PIOTR WŁOCZYK w „Do Rzeczy”, Perónowski model w Watykanie
https://dorzeczy.pl/religia/61914/Peronowski-model-w-Watykanie.html 

MICHAŁ STRAKOWSKI w „Teologii Politycznej”, Dyktator, heretyk, nieudacznik?
https://www.teologiapolityczna.pl/michal-strachowski-dyktator-heretyk-nieudacznik  

TOMASZ TERLIKOWSKI dla Telewizji Republika
(jeden krótki akapit na marginesie innych rozważań) 
http://telewizjarepublika.pl/terlikowski-postawa-duchownych-z-buenos-aires-jest-niekatolicka,59269.html  

Książkę poleca także blog RZYMSKI KATOLIK
https://rzymski-katolik.blogspot.com/